Puzio Jan, pseud. Czekaj (1913–1975), ksiądz, psycholog. Ur. 6 XII w Brzostowej Górze w pow. kolbuszowskim, był synem Antoniego i Kazimiery z Szypułów.
W l. 1924–32 P. uczęszczał do gimnazjum w Przemyślu, Samborze i do II Gimnazjum im. Augusta Witkowskiego w Jarosławiu. W l. 1932–7 uczył się w Seminarium Duchownym w Przemyślu; 20 VI 1937 otrzymał święcenia kapłańskie. Od sierpnia do września tr. był wikarym w Zgłobniu koło Rzeszowa, potem studiował filozofię na Gregorianum w Rzymie; dn. 20 VII 1939 uzyskał tu licencjat filozofii. Wskutek wybuchu drugiej wojny światowej nie mógł wrócić z wakacji do Rzymu, więc 1 XII 1939 został mianowany wikarym w Dzikowcu (pow. Kolbuszowa), gdzie od 30 III 1940 do końca lutego 1945 był administratorem. Od 19 IV 1940 był kapelanem w Związku Walki Zbrojnej, później Armii Krajowej (AK). Jego plebania była miejscem kontaktowym dla dowództwa AK obwodu kolbuszowskiego oraz miejscem schronienia i wyżywienia dla członków AK, zwłaszcza w r. 1944. W kazaniach i nabożeństwach umacniał wśród wiernych poczucie świadomości narodowej i ducha oporu. Współorganizował akcję charytatywną na rzecz ludności wysiedlowej z części pow. kolbuszowskiego i z innych terenów Polski. Brał udział w tajnym nauczaniu zorganizowanym w szkole powszechnej w Dzikowcu. Od lutego 1945 wykładał filozofię w przemyskim Diecezjalnym Instytucie Teologicznym, potem od czerwca tr. do lutego 1946 był wikarym w Równem koło Krosna. Od 1 III 1946 kontynuował studia filozoficzne na KUL, zakończone doktoratem 20 VI 1947 (Teoria poznania zmysłowego u św. Augustyna).
Od 1 IX 1947 P. był wikarym w Rozwadowie i równocześnie prefektem w tamtejszym liceum handlowym, od 1 IV do 31 IX 1948 był wikarym w parafii Psie Pole diec. wrocławskiej, a od 1 X tr. objął stanowisko profesora filozofii w Seminarium Duchownym we Wrocławiu. Do r. 1955 był także sekretarzem wydziału duszpasterskiego, a w r. 1952 został jednym z cenzorów i jednym z sędziów prosynodalnych diec. wrocławskiej. Inkardynował się wówczas do tej diecezji. W r. 1949 uzyskał na Uniw. Wrocł. magisterium z pedagogiki, którą wykładał w Seminarium Duchownym od r. 1957, dn. 1 VII 1952 uzyskał doktorat na Wydziale Teologicznym UJ na podstawie rozprawy Wrocławska szkoła katedralna w wiekach średnich. W okresie 23 X 1950 – 20 VII 1951 oraz 18 XII 1952 – 22 VII 1953 przebywał w więzieniu śledczym we Wrocławiu pod zarzutem przynależności do nielegalnej organizacji «Wolność i Niezawisłość». W l. 1958–63 wykładał filozofię także w Seminarium Duchownym księży Salwatorianów w Bagnie koło Trzebnicy (diec. wrocławska). W l. 1958/9 odbył podróż naukową do Stanów Zjednoczonych, a na przełomie l. 1965/6 studiował na uniwersytecie wiedeńskim. W l. 1963–6 był adiunktem na Akademii Teologii Katolickiej (ATK) w Warszawie przy Katedrze Psychologii Eksperymentalnej. W r. 1969 został kanonikiem wrocławskiej kapituły katedralnej.
P. ogłosił kilka artykułów i recenzji z zakresu psychologii i historii szkolnictwa w „Colloquium Salutis” (Wr. 1969–72 I–IV), w „Studia Philosophiae Christianae” (R. 1: 1965) oraz z górą sześćdziesiąt artykułów o charakterze popularnym, poświęconych tematyce religijnej, głównie w „WTK” od r. 1953. Zmarł nagle w szpitalu w Rzeszowie 24 VI 1975. Pochowany został na cmentarzu parafii Majdan Królewski (woj. tarnobrzeskie).
Fot. w Materiałach Red. PSB; – Słown. Pol. Teologów Katol., VI (bibliogr.); – Draus J., Terlecki R., Oświata na Rzeszowszczyźnie, Wr. 1984 s. 245; Udział kapelanów wojskowych w drugiej wojnie światowej, W. 1984; Urban W., Archidiecezja wrocławska w l. 1945–1965, „Nasza Przeszłość” T. 22: 1965 s. 51, 53; – Schematyzm Archidiecezji Wrocławskiej, Wr. 1952; toż do r. 1971; Skowroński K., Tajne nauczanie w powiecie kolbuszowskim (do druku przygotował R. Terlecki), w: Materiały do dziejów oświaty w okresie okupacji hitlerowskiej (1939–1945) na terenie podziemnego okręgu szkolnego krakowskiego. Cz. XIII, Roczn. Kom. Nauk. Pedagog., T. XXVIII, Wr. 1982; – „Kron. Diec. Przemyskiej” R. 37: 1937 s. 238, R. 40: 1947 s. 135; „Tyg. Powsz.” 1975 nr 44; „Wrocł. Wiad. Kośc.” R. 30: 1975; – Arch. Diec. w Przemyślu: Kościółek A., Odpowiedź na ankietę [w sprawie sytuacji Kościoła diec. przemyskiej w okresie okupacji], Rzeszów 1977; Arch. Kurii we Wr.: Akta personalne, Tabela służbowa (teczka „P”); Arch. UJ: WT II 273; ATK w W.: Akta personalne rektoratu.
Tadeusz Śliwa